Tam bir sosyal kelebek olduğunuzu düşünüyor ve her gün bir sürü arkadaşınızla ortamlarda birbirinizi etiketliyor olabilirsiniz. Ancak sosyal medyada edindiğiniz arkadaşlıkları ‘gerçek’ olarak niteleyebilir misiniz?
Bu soruya cevabınız evet ise, işin bir de sizin aslında iyi bir arkadaş olup olmadığınız boyutunu hesaba katmak lazım. Eğer birazdan bahsedeceğimiz bu göstergelerden biri veya birkaçı sizde mevcutsa zannettiğiniz gibi iyi bir arkadaş olmayabilirsiniz.
Bir arkadaşlığın sağlam temelli olduğunun en büyük göstergesi, karşılıklı güven duygusuna sahip olunmasıdır. Eğer arkadaşınız size verdiği bir sırrın mezara kadar yalnız sizinle kalacağına dair güven duymuyorsa işler düşündüğünüz kadar iyi yürümüyor olabilir. Arkadaşınız sizinle sırlarını gönül rahatlığıyla paylaşabilmeli, başkasına anlatmayacağınıza dair size güven duymalı.
Arkadaşlık ilişkilerinde tavsiye vermek ile hayatını yönlendirmeye çalışmak arasında ince bir çizgi vardır. Kimseye hayatını nasıl yaşaması gerektiğini söyleyemezsiniz. Eğer arkadaşınızın aldığı kararları sürekli eleştiriyorsanız, siz iyi bir arkadaş değilsiniz demektir. Sizin yapmanız gereken şey arkadaşınıza destek olmak, ihtiyaç duyduğu anda öğüt vermek ve ona yalnız olmadığını göstermek. Hatalı olduğunu ve yanlış yaptığını her an yüzüne vurmak değil…
İki farklı insanın farklı zevklere sahip olması veya farklı şeylere ihtiyaç duyması oldukça normaldir. Eğer arkadaşınız sizden ayrı vakit geçirmek ve ilgi duyduğu şeylerle uğraşmak isterse bunu sizin için tehdit olarak algılamayın. Sizin dışınızda plan yapılmış olması, duygularının değiştiği ve sizi eskisi kadar sevmiyor anlamına gelmez. Aksini düşünürseniz, hata yaparsınız.
Eğer sizi en çok yanında görmek istediği anda yoksanız, kendinize gerçek bir arkadaş diyebilir misiniz? Çok acil bir durum olmadığı müddetçe, sırf canınız istemedi diye arkadaşınızın en önemli gününde yanında olmuyorsanız, siz iyi bir arkadaş değilsiniz demektir. Sevdiğiniz birinin ihtiyaç duyduğu an yanında olmak, ona kendini özel ve önemli hissettirir. Siz bu duyguyu arkadaşınız için sağlamadığınız takdirde, durup bir düşünmeli ve kendinize bunun nedenlerini sormalısınız. Belki de karşınızdaki kişiye düşündüğünüz kadar değer vermiyor ve onu gerçek bir arkadaş olarak görmüyorsunuzdur, kim bilir?
Durum ikincisi gibiyse arkadaşlık ilişkileriniz için tehlike çanları çalıyor demektir. Kendinizi karşınızdaki kişinin yerine koyup düşünün, biri siz konuşurken sürekli telefonuyla ilgilenirse o kişinin aslında sizinle vakit geçirmek istemediğini ve mecburiyetten yanınızda olduğunu düşünürsünüz. Eğer arkadaşınızla buluştuysanız, tüm ilginizi ona verin. Telefon da sosyal medya da bir yere kaçmıyor, birkaç saat uzak kalırsanız ölecek değilsiniz. Bırakın da o 'an' arkadaşınıza ait olsun!
Arkadaşlarınız başarılı olduğu zaman onları tebrik etmeyi ve onlar adına mutlu olmayı bilmeniz gerekir. Arada rekabet etmenizin de hiçbir sakıncası yok, tabii saygı çerçevesinde olduğu müddetçe.. Eğer siz bunların tam aksi olacak şekilde hareket ediyor ve arkadaşlarınızın elde ettiklerini kıskanıyorsanız, bu ancak sizin zavallı bir karaktere sahip olduğunuzu gösterir. Daima kazanan ve istediği her şeyi elde eden taraf siz olamazsınız, bunun bilincine varsanız iyi olur.
Sevgilinizle olan ilişkiniz, arkadaşlık ilişkilerinizin önüne mi geçiyor? O zaman durum vahim… Çünkü siz gerçek arkadaşlığın ne demek olduğunu bilmiyorsunuz demektir. Yeni bir ilişkiye başladığınız zaman elbette sevgilinize vakit ayıracaksınız. Ancak bu, günün her saatini onunla geçirmeniz ve arkadaşlarınızı ihmal etmeniz anlamına da gelmiyor. Her zaman sizi koruyup kollayan arkadaşlarınızı bir kenara atmayın. İlişkileriniz arasında dengeyi bulun.
Birlikte dışarı çıktığınız zamanlarda hesabı arkadaşlarınızın üzerine yıkmak, maddi olarak sizden daha iyi durumda olanların imkanlarından sürekli faydalanmak veya kendi isteklerinizi karşılamak için arkadaşlarınızı kullanmanız doğru değil. Karşınızdakinin de bir insan olduğunu unutmayın, sizin onu sırf kendisine çıkar sağladığınız için yanınızda tuttuğunuzu düşünebilir… ki teknik olarak tam da bunu yapıyorsunuz. Yardım istemek başka, iyi niyeti sömürmek başka. İlişkilerinizde verici olan taraf hep arkadaşlarınız olamaz.
Gerçek arkadaşlık bu değil, inanın. Ben ona bunları yaptım ama o bana yapmadı, geçen sefer ben onu aradım şimdi o beni arasın diye sürekli sizin yaptığınız ama karşı tarafın yapmadığı şeyleri listelemeyin. Futbol maçında değilsiniz, böyle yaptıkça samimi olmuyorsunuz. Gerçek samimiyet, yaptıklarını sırf içinden geldiği için yapmak ve karşı taraftan bir beklenti içinde olmamaktır. Zaten siz de gerçek bir arkadaşsanız, bunun hesabına girişmezsiniz.
Dışarı çıktığınızda gideceğiniz mekanı, izleyeceğiniz filmi, yiyeceğiniz yemeği seçen taraf hep siz mi oluyorsunuz? Peki, iplerin bu kadar sizin elinizde olmasının veya hep sizin istediklerinizin yapılmasının sebebi nedir? Karşı tarafın sizi kırmamak adına attığı geri adımlar mıdır bu durumu yaratan? Hiç karşınızdakinin fikrini almayı denediniz mi? Eğer bu soruların cevabı tahmin ettiğimiz şekildeyse bu ilişkinin bencil olan tarafı sizsiniz demektir. Arkadaşlarınızın fikrini almak ya da arada onların istedikleri plana uymak sizi öldürmez. Arada deneyin.
Dinlemeyi bilmek, sahip olunacak en önemli meziyetlerden biridir. Arkadaşlarınızla bir araya geldiğinizde yalnızca sevgilinizden, sorunlarınızdan, işinizden veya okulunuzdan bahsediyor ve diğerlerini dinlemeye tenezzül etmiyorsanız, sizi uyarmak boynumuzun borcu... Hayat sizin etrafınızda dönmüyor. Elbette kendinizden bahsedebilirsiniz ama arada karşınızdakileri de dinlemeyi bilin.
sosyal medyadan edindiğim arkadasliklarda(giriş bölümüne dayanarak ve sadece madde başlıklarına ithafen); #1 neden güvensin? #2 abes olmadıkça eleştirmem banane #3 birbirimize neden ihtiyaç duyalım? #4 önemli anını nerden bilim? #5 tabi ki gerçek çevremle harciyorum #6 niye kıskanım tanımıyorum ve yine banane:) #7 hayır #8 saçmalıyorsun #9 numarasını istemem numaramı vermem iyice koptun konudan #10 hangi karar :/ #11 fok balıkları çok yalnız.
Kişinin en iyi arkadaşı yine kendidir felsefesinden hareketle hiç arkadaşım yok. Çok da ihtiyaç duymuyorum!
Yaşım pek büyük değil ama yine de bu konuyla ilgili birkaç kelam edebilirim diye düşünüyorum. Şu zamanlarda içi boşaltılan kavramların başında gelir. "Arkadaş". Siz isterseniz karşınızdaki kişi için ölüp bitin %90 onun gözünde onun işine yaradığınız müddetçe arkadaşı olarak gördügü birsinizdir siz. Bu "işe yarama" meselesi yukarıda mevzu bahis olduğu üzere, manevi çıkarlar da olabilir. Sırf kendini yalnız hissetmemek, sırf sizin sosyal statünüzden yararlanmak da olabilir. Sizden daha havalasını, daha zekisini, daha iyisini bulduğu anda yerinizi başka biri alır. Ve ona güvenip de anlattığınız her şeyi başkalarının ağzında sakız olarak görürsünüz. Dışarıda bir yerlerde belki farklıdır pek zannetmesem de fakat okul, dersane, kurs vb. yerlerde olay her zaman böyledir. O yüzden zannımca sizi gerçekten seven 2 tip insan vardır. Biri aileniz, diğeri de ailenizi kuracağınız kişi. Çok şanslıysanız da birkaç tane gerçek arkadaşınız vardır. Ama asla 3'ü geçmez.
Benim doğduğumdan beri bildiğim, birlikte büyüdüğümüz, en yakın arkadaşım dediğim kuzenim vardı. Senden başka arkadaşım yok derdi hep. O ağladığında hep onunla ağlardım ama sevgili meselesi/aile draması yüzünden konuşmuyor benimle. Gelip bir açıklama dahi yapmadı. Kafayı yicem yarama tuz basılıyor.
ONEDİO ÜYELERİ NE DİYOR?
Yorum Yazın