Bekar Bir Kadının Cansız Mankenlerle Kurduğu Aileden Görülesi Fotoğraflar
Suzanne Heitz, 14 yıldır, cansız mankenleri kullanarak, toplumun ondan beklediği kalıplara girdiği fotoğraflar çekiyor. İşte o fotoğraflardan bazıları...
Ha ha! Ne tür bir kadın böyle bir şey yapar ki? Deli, kaçık, psikopat, tuhaf, manyak! Bu fotoğrafları gördüğünüze aklınıza gelen bunlar mı? Eğer öyleyse; amacıma ulaştım demektir. Çünkü bir kadını, hiç tanımadan yargıladınız. Endişelenmeyin, yalnız değilsiniz.
Bir kadın çoğu zaman yalnızca anne ve eş olarak tarif edilir. Bu rollere sahip değil ise, değerlendirmelerin dışında kalır. Bu yüzden onun için başka etiketler buluruz. Birçoğu pek de hoş olmayan etiketler.
Bu fotoğrafları, herkesin bir olup, evde kalmış kız kurusu olmamam için yaptığı, ''Acele et!'' baskılarıyla karşılaştığım, fotoğrafçılık kariyerimin ilk yıllarında çekmeye başladım. Çevreden gelen bu baskının, oldukça eski kafalı ve modası geçmiş bir görüşten kaynaklandığını düşündüm. Çocukken, böyle şeyler yalnızca Gloria Steinem(*)'in başına gelir sanıyordum ama yanılmışım. Gerçeği anladığımda, derhal benden beklenen o kalıba girmem gerektiğini düşündüm. Bu nedenle, fotoğrafları çekerken biraz farklı, eğlenceli ve yaşadıklarımda neyin yanlış olduğunu ortaya koyabileceğim çekimler yapmaya özen gösterdim.
Fotoğraflardaki kadın ben olsam da, bu çalışma yalnızca benimle değil, toplumun tüm kadınlardan bekledikleri ve onların geleneksel olarak nasıl tanımlandığıyla ilgili. Yeterince dikkatli bakarsınız, yalnızca kadınlarla ilgili olmadığını da göreceksiniz. Bu çalışma, kendimiz ve birbirimiz hakkında vardığımız kesin yargılarla ilgili. Bu sorumluğu alıp elimden geleni yaptım, çok ama çok çabaladım çünkü bu mesele bunu gerektiriyor. Zoru her zaman sevmişimdir. Bence yeterince erkek, yeterince kadın ve yeterince eğlenceliyim. Bana bir şans verin.